Kościół św. Stanisława w Szczepanowie jest cennym zabytkiem architektury klasycystycznej. Został wzniesiony w 1781 roku z fundacji Stanisława Lubomirskiego, marszałka wielkiego koronnego, w miejscu wcześniejszego, drewnianego kościoła z 1511 roku. Tradycja głosi, że ten pierwszy kościółek stał na miejscu domu rodziców św. Stanisława Biskupa i Męczennika, patrona Polski, który urodził się w Szczepanowie.

Jest to budowla murowana z cegły i otynkowana, jednonawowa z węższym, prostokątnym prezbiterium. Od wschodniej strony prezbiterium znajduje się wydzielony przedsionek. Okna w bocznych elewacjach są półkoliście zamknięte. Kościół nakrywa spłaszczony dach dwuspadowy z wieżyczką na sygnaturkę, a prezbiterium – dach trójspadowy. Wnętrze przykrywa płaski strop z fasetami, a w nawie widoczne są podziały ramowe z wydatnym gzymsem.

Kościół św. Stanisława, mimo swoich niewielkich rozmiarów, stanowi istotny element dziedzictwa kulturowego regionu i jest przykładem recepcji modnych w XVIII wieku wzorów stylowych. W jego wnętrzu zachowało się jednolite wyposażenie z XVIII wieku, utrzymane w tradycji barokowej. W ołtarzu głównym znajduje się cenny obraz św. Stanisława z początku XVI wieku, przedstawiający świętego wraz z fundatorami i ich herbem Dębno.

Wokół kościoła rozciąga się dawny cmentarz z starodrzewem, tworzący historyczne otoczenie świątyni. Po przeciwnej stronie drogi znajduje się neogotycka kapliczka z 1851 roku, upamiętniająca legendarne miejsce narodzin św. Stanisława, wraz ze studnią i figurą świętego, tworząc malowniczy akcent krajobrazowy i podkreślając tożsamość tego miejsca.